05.10.2025 (27th Sunday of Ordinary Time)
27th Sunday in Ordinary
Timeநம்பிக்கை (Faith), பொறுமை (Patience), மற்றும் பணிவு (Humility)
| முதல் வாசகம் (அபக்கூக்கு) | நம்பிக்கையுடன் காத்திருத்தல் | அநீதியும் வன்முறையும் நீடிக்கிறது. | "நேர்மையுடையவரோ தம் நம்பிக்கையினால் வாழ்வடைவர்." (2:4). கடவுளின் நீதி தாமதமானாலும், அது நிச்சயம் நிறைவேறும். |
| இரண்டாம் வாசகம் (திமொத்தேயு) | அச்சமற்ற சாட்சியம் | கோழைத்தனம், துன்புறுத்தல். | கடவுள் நமக்கு வல்லமையும் அன்பும் கட்டுப்பாடும் கொண்ட உள்ளத்தையே கொடுத்திருக்கிறார். கிறிஸ்துவுக்காக வெட்கப்படாமல் சான்று பகர வேண்டும். |
| நற்செய்தி (லூக்கா) | பணிவுள்ள சேவை | நம்பிக்கையின் குறைபாடு, பெருமை. | கடுகளவு நம்பிக்கை போதும், பெரிய காரியங்கள் நடக்கும். நாம் கடமையைச் செய்தபின், "நாங்கள் பயனற்ற பணியாளர்கள்" எனப் பணிவுடன் சொல்ல வேண்டும். |
நம்பிக்கை, பொறுமை, மற்றும் பணிவு: கடவுளின் அழைப்பு
இந்த ஞாயிற்றுக்கிழமையின் வாசகங்கள் நம்பிக்கையின் முக்கியத்துவத்தை பல்வேறு கோணங்களில் வலியுறுத்துகின்றன. துன்பம், கேள்விகள், மற்றும் கடமையைச் செய்த பின் வரும் மனநிலை என வாழ்வின் பல்வேறு சவால்களுக்கு மத்தியில் நாம் எப்படி வாழ வேண்டும் என்று அவை நமக்குக் கற்பிக்கின்றன.
1. அபக்கூக்கு: நம்பிக்கையோடு காத்திருத்தல் (Habakkuk 1:2-3, 2:2-4)
இறைவாக்கினர் அபக்கூக்குவின் குரல், நம்பிக்கை எவ்வளவு கடினமானது என்பதை உணர்த்துகிறது. அவர் கடவுளிடம், "எத்துணைக் காலத்திற்கு வன்முறையை முன்னிட்டு உம்மிடம் அழுது புலம்புவேன்; நீரும் எம்மை மீட்காமல் இருப்பீர்?" என்று சவாலான கேள்விகளை எழுப்புகிறார். சுற்றியுள்ள அநீதி மற்றும் கொடுமைகள் கடவுள் மௌனமாக இருக்கிறார் போல் தோன்றுகிறது.
ஆனால், கடவுளின் பதில் ஒரு ஆழமான உண்மையை வெளிப்படுத்துகிறது: "காட்சியை எழுதிவை... அது காலந்தாழ்த்தி வருவதாகத் தோன்றினால், எதிர்பார்த்துக் காத்திரு; அது நிறைவேறியே தீரும்." இந்த பதில், நீதி தாமதமானாலும், அது நிச்சயமாய் வரும் என்ற நம்பிக்கையின் மீதான அழைப்பாகும். இங்கு முக்கிய வாசகம்: "நேர்மையுடையவரோ தம் நம்பிக்கையினால் வாழ்வடைவர்." (2:4). இது, கடவுளின் கால அட்டவணையைப் புரிந்து கொள்ளாதபோது கூட, அவரது வார்த்தையின் மீது அசைக்க முடியாத விசுவாசம் வைப்பதன் மூலம் நம் ஆன்மீக வாழ்வு நிலைக்கும் என்பதை உறுதிப்படுத்துகிறது.
2. பவுலும் திமொத்தேயுவும்: அச்சமற்ற சாட்சியும் வல்லமையும் (2 Timothy 1:6-8, 13-14)
திருத்தூதர் பவுல் தன் அன்புக்குரிய சீடரான திமொத்தேயுவுக்கு எழுதுகிறார். அபக்கூக்கைப் போல திமொத்தேயுவும் சோதனைகளையும், அழுத்தங்களையும் எதிர்கொண்டிருக்கலாம். பவுல் அவருக்குள் இருக்கும் கடவுளின் அருட்கொடையினைத் தூண்டி எழுப்பும்படி (1:6) அறிவுறுத்துகிறார்.
பவுல் மிக முக்கியமான ஒன்றைச் சொல்கிறார்: "கடவுள் நமக்குக் கோழை உள்ளத்தினை அல்ல, வல்லமையும் அன்பும் கட்டுப்பாடும் கொண்ட உள்ளத்தையே வழங்கியுள்ளார்." (1:7). இது, நம் நம்பிக்கை என்பது ஒரு தனிப்பட்ட உணர்வு மட்டுமல்ல, அது பொது வாழ்வில் நம் ஆண்டவருக்கு சான்று பகர்வதற்கும் (1:8) துன்பத்தில் பங்குகொள்வதற்கும் நமக்குத் தைரியம் அளிக்கும் ஒரு சக்தி. சிலுவையின் மீட்புச் செய்திக்காக நாம் வெட்கப்படக் கூடாது. தூய ஆவியால் கொடுக்கப்பட்ட போதனையைத் துணிவுடன் காத்துக்கொள்ள வேண்டும் (1:14).
3. லூக்கா நற்செய்தி: கடுகளவு நம்பிக்கை மற்றும் பணியாளரின் பணிவு (Luke 17:5-10)
திருத்தூதர்கள் இயேசுவிடம், "எங்கள் நம்பிக்கையை மிகுதியாக்கும்" என்று கேட்கிறார்கள். இயேசுவின் பதில் ஆச்சரியமானது. அவர் நம்பிக்கை அளவைப் பற்றி கவலைப்பட வேண்டாம் என்று சொல்கிறார். "கடுகளவு நம்பிக்கை" (மிகவும் சிறிய அளவு) இருந்தால் கூட, பெரிய காரியங்களைச் செய்ய முடியும் என்கிறார். மலை போன்ற சவால்களை (காட்டு அத்தி மரத்தைக் கடலில் வேரூன்றச் செய்வது) நம்பிக்கையால் கடக்க முடியும்.
அதைத் தொடர்ந்து, இயேசு பணியாளரின் உவமையைக் கூறுகிறார். பணியாளர் தனக்கு இடப்பட்ட கடமைகளைச் செய்தபின், எவ்வித பாராட்டையும், நன்றியையும் எதிர்பார்க்கக் கூடாது. இயேசுவின் முக்கியப் பாடம்: "நாங்கள் பயனற்ற பணியாளர்கள்; எங்கள் கடமையைத்தான் செய்தோம்’ எனச் சொல்லுங்கள்." (17:10).
இது ஒரு முக்கியமான மாற்றம். நமது வல்லமை நம்மிடம் இல்லை. நமது நம்பிக்கை கடுகளவு இருந்தாலும், கடவுள் அந்தச் சிறிய விசுவாசத்தின் மூலம் பெரிய காரியங்களைச் செய்வார். மேலும், நாம் எவ்வளவு பெரிய காரியங்களைச் செய்தாலும், அதை நமது பெருமையாகக் கருதாமல், கடவுளின் விருப்பத்தையும், அவருடைய ஊழியத்தையும் நிறைவேற்றுவதே நமது கடமை என்ற மனநிலையோடு பணிவுடன் இருக்க வேண்டும்.
நடைமுறை வாழ்வில் நம்பிக்கை
இந்த வாசகங்கள் நம் அன்றாட வாழ்வுக்கு மூன்று வழிகாட்டுதல்களை வழங்குகின்றன:
* பொறுமை: அநீதி காணும்போது நாம் கேள்விகள் கேட்கலாம், ஆனால் கடவுளின் நீதிக்காக நம்பிக்கையோடு காத்திருக்க வேண்டும். ஏனெனில், வாக்குறுதிகள் நிறைவேறும்.
* தைரியம்: கோழை உள்ளத்தோடு இருக்காமல், வல்லமையோடும் அன்போடும் கட்டுப்பாட்டோடும் கிறிஸ்துவுக்காக சாட்சி பகர வேண்டும்.
* பணிவு: நமது விசுவாசத்தின் ஆற்றலால் அற்புதங்கள் நிகழ்ந்தாலும், அல்லது கடினமான கடமைகளை நிறைவேற்றினாலும், அதற்குப் பெருமை கொள்ளாமல், "நாங்கள் எங்கள் கடமையைத்தான் செய்தோம்" என்று பணிவுடன் இருக்க வேண்டும்.
நம்பிக்கை என்பது வெறும் ஒரு கோட்பாடு அல்ல; அது, வாழ்வில் உள்ள சவால்களைக் கடக்க, அச்சமின்றி சாட்சியம் பகர, மற்றும் பணிவுடன் சேவை செய்ய நமக்கு உதவுகின்ற ஒரு ஆற்றல்.
The readings focus on the core Christian virtues of Faith, Patience, and Humility, guiding us on how to live and serve amidst life's struggles.
1. Habakkuk: The Patience of Faith (Habakkuk 1:2-3, 2:2-4)
The Prophet Habakkuk challenges God, asking why He allows violence and injustice to continue: "How long, O Lord, must I call for help, but you will not listen?" This question reflects the human struggle when God seems silent in the face of suffering.
God's reply, however, is a foundational statement on faith: "The righteous one will live by his faithfulness." (2:4). The vision will certainly come; though it may seem to delay, wait for it. This reassures us that even when we don't understand God's timing, our spiritual life is sustained by unwavering faith in His promise of eventual justice.
2. Paul to Timothy: Courageous Witness and Power (2 Timothy 1:6-8, 13-14)
St. Paul encourages Timothy to rekindle the gift of God within him. He reminds Timothy of the essential nature of Christian service: "For God did not give us a spirit of timidity, but a spirit of power and love and self-control." (1:7).
Our faith is not meant to be a private, timid affair. It is a bold, public declaration. We are called to bear witness to our Lord and to share in suffering for the Gospel without being ashamed of Christ or those who suffer for Him. The power to do this comes not from human strength, but from the Holy Spirit who dwells within us.
3. Luke’s Gospel: Mustard Seed Faith and Humble Service (Luke 17:5-10)
When the apostles ask Jesus to "Increase our faith," His answer focuses not on the amount of faith, but its quality. Even mustard seed faith (a tiny amount) is enough to accomplish the impossible (uprooting a tree and planting it in the sea). This highlights that the power lies with God, not in the size of our belief.
Jesus then shifts to the parable of the servant, teaching a vital lesson about humility. After a servant completes all duties, the master owes him no special thanks. The key takeaway for us: when we have done everything required of us, we must still say, "We are unprofitable servants; we have done what was our duty to do." (17:10). Our service is merely fulfilling our obligation to a loving God; it is not a transaction that earns us merit or special recognition.
These readings call us to a maturity of faith:
* Be Patient: Live by faith (Habakkuk), not by sight, trusting in God's perfect justice.
* Be Courageous: Live with power, love, and self-control (2 Timothy), witnessing boldly to the Gospel.
* Be Humble: Live as an unprofitable servant (Luke), recognizing that even our greatest service is simply our duty to God.
Comments
Post a Comment