28.09.2025 (26th Sunday of Ordinary Time)

 26th Sunday of Ordinary time

செல்வம்: ஓர் ஆசீர்வாதமா, அல்லது சாபமா?

அன்புக்குரிய சகோதர சகோதரிகளே,

இன்றைய நற்செய்தி வாசகம், நம் ஒவ்வொருவரையும் உலுக்கிப் போடும் ஒரு கதையைக் கூறுகிறது: செல்வரும் இலாசரும். இந்த உவமை வெறும் ஒரு கதை மட்டுமல்ல, அது நம் வாழ்வின் எதார்த்தத்தைப் பிரதிபலிக்கிறது.

முதல் வாசகத்தில், இறைவாக்கினர் ஆமோஸ், செல்வச் செழிப்பில் மூழ்கி, ஏழைகளின் துன்பங்களைப் பற்றி கவலைப்படாமல் வாழும் மக்களைக் கடுமையாகக் கண்டிக்கிறார். "கிடையிலிருந்து வரும் ஆட்டுக்குட்டிகளையும் மந்தையிலிருந்து வரும் கொழுத்த கன்றுகளையும் உண்போருக்கு ஐயோ கேடு!" என்று அவர் கூறுகிறார். இந்த வாசகம், நமது சொகுசான வாழ்க்கை, அண்டை வீட்டாரின் பசியை, வலியை, துன்பத்தை மறக்கச் செய்துவிடுகிறது என்பதற்கான எச்சரிக்கை.

நற்செய்தியில் வரும் செல்வன், கடவுளுக்கு எதிராக எந்தப் பெரிய பாவத்தையும் செய்ததாக இயேசு சொல்லவில்லை. அவன் யாரையும் ஏமாற்றவில்லை, கொள்ளையடிக்கவில்லை. அவன் செய்த ஒரே தவறு, அவன் தனக்குக் கிடைத்த செல்வத்தைச் சொந்த நலனுக்காக மட்டுமே பயன்படுத்தினான். அவனுடைய வீட்டு வாசலில் பசித்திருந்த இலாசரை அவன் கண்டுகொள்ளவில்லை. அவனுடைய உதாசீனம்தான் அவனது அழிவுக்குக் காரணம்.

அவனது வாழ்நாளில், அவனுடைய பார்வை மூடியிருந்தது. அவனுடைய கண்கள் இலாசரின் புண்களைக் கண்டன, ஆனால் அவனுடைய இதயம் அப்புண்களின் வலியை உணர மறுத்தது. அவனுடைய செவிகள் இலாசரின் பசியின் ஓசையைக் கேட்டன, ஆனால் அவனது மனம் அதைப் புறக்கணித்தது.

செல்வம் என்பது ஒரு சோதனை. அது நம்மை ஆண்டவருக்கு நெருக்கமாகவோ அல்லது அவரைவிட்டு விலகியோ அழைத்துச் செல்லலாம். பணமும் ஆடம்பரங்களும் நம்மைக் கடவுளிடமிருந்து பிரிக்கும் சுவர்களாக மாறலாம்.

இறுதியில், செல்வன் பாதாளத்தில் வதைபடும்போதுதான், அவனுடைய கண்கள் திறக்கின்றன. அவன் இலாசரை அடையாளம் காண்கிறான். ஆனால், அப்போது காலம் கடந்துவிட்டது. ஆபிரகாம் கூறுவதுபோல, "உங்களுக்கும் எங்களுக்கும் இடையே பெரும் பிளவு ஒன்று உள்ளது." இந்த பிளவு, பணத்தினால் உண்டானது அல்ல, இரக்கமற்ற இதயத்தினால் உண்டானது.

அன்பர்களே, நம்மிடம் இருக்கும் செல்வத்தை நாம் எப்படிப் பயன்படுத்துகிறோம்? நாம் நம்முடைய அண்டை வீட்டாரின் தேவைகளைக் கண்டுகொள்கிறோமா? அல்லது நம்முடைய சொந்த இன்பங்களுக்காக மட்டுமே வாழ்கிறோமா? இந்த உவமை நமக்கு ஒரு தெளிவான எச்சரிக்கை விடுக்கிறது: பணக்காரர்களாக இருப்பதல்ல தவறு, ஆனால் ஏழைகளை உதாசீனம் செய்வதுதான் தவறு.

பசித்தோருக்கு உணவளிப்பதும், ஆடையில்லாதோருக்கு ஆடையளிப்பதும், திக்கற்றவர்களை ஆதரிப்பதும், நம்முடைய செல்வத்தை நித்திய வாழ்விற்கான முதலீடாக மாற்றும். இந்த உலகத்தில் நாம் சேர்த்துக் கொள்ளும் செல்வம் அல்ல, ஆனால் நாம் மற்றவர்களுக்குக் கொடுப்பதே உண்மையான செல்வம்.

ஆமென்.

Is Wealth a Blessing or a Curse?

Dear brothers and sisters,

Today's Gospel reading tells a story that should shake each of us to the core: the story of the rich man and Lazarus. This parable is not just a tale; it's a reflection of our own reality.

In the first reading, the prophet Amos condemns those who are steeped in luxury and oblivious to the suffering of the poor. He cries, "Woe to those who lie on beds of ivory and lounge on their couches, who eat lambs from the flock and calves from the stall!" This passage is a stark warning that our comfortable lives can make us forget the hunger, the pain, and the suffering of our neighbors.

In the Gospel, Jesus doesn't say that the rich man committed any great sin against God. He didn't cheat or steal. His only fault was that he used his wealth solely for his own benefit. He ignored Lazarus who was starving at his very doorstep. His indifference was his downfall.

During his lifetime, the rich man's vision was closed. His eyes saw Lazarus' sores, but his heart refused to feel the pain. His ears heard the moans of Lazarus' hunger, but his mind chose to ignore them.

Wealth is a test. It can either draw us closer to God or push us further away from Him. Money and luxury can become walls that separate us from God.

In the end, it is only when the rich man is tormented in Hades that his eyes are opened. He recognizes Lazarus. But by then, it is too late. As Abraham says, "Between us and you a great chasm has been fixed." This chasm was not created by money, but by an unmerciful heart.

Brothers and sisters, how do we use our wealth? Do we see and respond to the needs of our neighbors? Or do we live only for our own pleasure? This parable gives us a clear warning: It is not a sin to be rich, but it is a sin to ignore the poor.

Giving food to the hungry, clothing the naked, and supporting the helpless transforms our earthly wealth into an investment for eternal life. The true wealth we accumulate is not what we keep for ourselves, but what we give to others.

Amen.