14.09.2025 ( 24th Sunday of Ordinary Time)

 24th Sunday of Ordinary time

The Profound Glory of the Cross: A Journey of Sin, Redemption, and Eternal Life

My channel: https://youtu.be/bgkE0Ebapbc?si=3yilYfYpuMokB8IX (Video in YouTube for better understanding of the Feast day)

On this solemn feast of the Exaltation of the Holy Cross, the readings offer a profound theological journey from the shadows of sin to the light of salvation. The Old Testament serves as a prefiguration, setting the stage for the ultimate redemptive act on the Cross.

The Prefiguration of Sin and Grace:

In Numbers 21:4-9, the Israelites, weary and impatient in the desert, spoke against God and Moses. Their impatience led to a direct consequence: a plague of venomous snakes that bit and killed many. This narrative starkly illustrates that sin is not merely a transgression but a deadly poison that brings destruction. Yet, God, in His mercy, did not abandon His people. When they repented, He commanded Moses to fashion a bronze serpent and mount it on a pole. Those who were bitten and looked at the serpent lived. This is a powerful prefiguration of God's grace. Though sin brings death, grace offers unconditional forgiveness and a path to life.

The Humility and Exaltation of Jesus:

Philippians 2:6-11, a central text in Christian theology, elaborates on the ultimate act of humility. The Apostle Paul describes how Jesus, being in the very nature of God, emptied himself, taking the form of a servant. He became obedient to the point of death, even death on a cross. This voluntary self-abasement is the very foundation of His exaltation. Therefore, God highly exalted Him and bestowed on Him the name that is above every name. This passage reveals that the pain and humiliation of the Cross were not an end in themselves but a necessary part of God's plan, leading to ultimate glory and salvation. The Cross is not a symbol of defeat but a testament to divine love and victory.

The Gateway to Eternal Life:

In John 3:13-17, Jesus himself connects these two truths. He tells Nicodemus, "Just as Moses lifted up the serpent in the wilderness, so must the Son of Man be lifted up." Here, the bronze serpent is universalized. Just as it was seen as an antidote to poison, Jesus lifted on the Cross is the antidote to the poison of sin in the world. He makes it clear that whoever believes in Him will have eternal life. The most pivotal phrase is, "For God so loved the world that he gave his one and only Son, that whoever believes in him shall not perish but have eternal life." The Cross, therefore, is not an instrument of punishment, but the ultimate expression of God's love. It is a saving act, not a condemning one. Jesus states that He was sent to save the world, not to condemn it.

Finally, The Exaltation of the Holy Cross is more than a historical commemoration. It is a deep theological reflection on sin, death, forgiveness, and eternal life. It marks the intersection of human disobedience and divine mercy. When we gaze upon the Cross, we are reminded of the price paid for our sins. At the same time, we are filled with the unwavering certainty of God's love and the new life He offers. The Cross is not a symbol of defeat; it is the emblem of God's perfect plan and His glorious victory over sin and death.

சிலுவையின் ஆழமான மகிமை: பாவமும், மீட்பும், நித்திய வாழ்வும்

My channel:

https://youtu.be/bgkE0Ebapbc?si=3yilYfYpuMokB8IX

(Video in YouTube for better understanding of the Feast day)

திருச்சிலுவையின் மகிமை திருநாளைக் கொண்டாடும் இந்த நன்னாளில், விவிலியப் பகுதிகள் நமக்கு ஆழமான ஆன்மிக உண்மைகளை வெளிப்படுத்துகின்றன. பழைய ஏற்பாட்டு நிகழ்வுகள் புதிய ஏற்பாட்டுக்கு முன்னுரையாக அமைந்து, சிலுவையின் மீட்புப் பணிக்குச் சரியான பின்னணியை வழங்குகின்றன.

பாவம் மற்றும் கிருபையின் முன் அடையாளம்:

எண்ணிக்கை 21:4-9-ல் இஸ்ரயேல் மக்கள் பாலைவனத்தில் வழிநடத்தப்பட்டபோது, பொறுமையிழந்து கடவுளுக்கும் மோசேக்கும் எதிராகப் பேசினர். இதன் விளைவாக, கொள்ளிவாய்ப் பாம்புகள் அனுப்பப்பட்டு, பலர் மாண்டனர். இது, பாவத்தின் கொடிய விளைவுகளை நமக்கு உணர்த்துகிறது. பாவம் என்பது வெறும் சினம் அல்ல, அது வாழ்வை அழிக்கும் ஒரு விஷம். ஆனால், கடவுள் அவர்களை முற்றிலுமாக அழிக்கவில்லை. மாறாக, மனம் திரும்பிய மக்களுக்கு இரக்கம்காட்டி, மோசே ஒரு வெண்கலப் பாம்பை கம்பத்தில் உயர்த்தும்படி கட்டளையிட்டார். அந்தப் பாம்பைப் பார்த்தவர்கள் உயிர் பிழைத்தனர். இது கடவுளின் கிருபையின் ஒரு முன் அடையாளமாகும். பாவம் மரணத்தை விளைவித்தாலும், கிருபை நிபந்தனையற்ற மன்னிப்பையும், வாழ்வையும் வழங்குகிறது.

இயேசுவின் பணிவும், உயர்த்துதலும்:

பிலிப்பியர் 2:6-11-ல் திருத்தூதர் பவுல் இயேசுவின் பணிவைப் பற்றி விரிவாகப் பேசுகிறார். இயேசு, கடவுளுக்கு இணையாக இருந்தும், தம்மை வெறுமையாக்கி, ஒரு அடிமையாகி, சிலுவையில் தம்மையே பலியாகக் கொடுத்தார். மனித உருவில் தோன்றிய இயேசு, சாவை ஏற்கும் அளவுக்குக் கீழ்ப்படிந்தார். இந்தத் தாழ்மையே அவரது உயர்த்துதலுக்கு வழி வகுத்தது. கடவுள் அவரை மிகவும் உயர்த்தி, எல்லாப் பெயர்களுக்கும் மேலான பெயரை அவருக்கு அருளினார். இது, சிலுவையின் வலியும், அவமானமும் நிரந்தரமானவை அல்ல என்பதைக் காட்டுகிறது. மாறாக, அது கடவுளின் திட்டத்தில் ஒரு பகுதி, இது மாட்சிமைக்கும், மீட்புக்கும் வழிவகுக்கிறது.

நித்திய வாழ்வின் வாயில்:

யோவான் 3:13-17-ல், இயேசு நிக்கதேமிடம் பேசும்போது, இந்த இரண்டு உண்மைகளையும் இணைத்துப் பேசுகிறார். மோசே ஒரு கம்பத்தில் பாம்பை உயர்த்தியதுபோலவே, மானிட மகனும் உயர்த்தப்பட வேண்டும் என்று இயேசு கூறுகிறார். இங்கு, வெண்கலப் பாம்பு உலகளாவிய ஒரு சின்னமாக மாறுகிறது. அது விஷத்தை நீக்கக்கூடிய ஒரு பொருளாகக் கருதப்பட்டது போல, இயேசு சிலுவையில் உயர்த்தப்பட்டது, உலகத்தின் பாவ விஷத்தை நீக்குகிறது. அவரில் நம்பிக்கை வைப்பவர்கள் அனைவரும் நிலைவாழ்வைப் பெறுவார்கள். "தம் ஒரே மகன்மீது நம்பிக்கை கொள்ளும் எவரும் அழியாமல் நிலைவாழ்வு பெறும் பொருட்டு, அந்த மகனையே அளிக்கும் அளவுக்குக் கடவுள் உலகின்மேல் அன்பு கூர்ந்தார்" என்ற வார்த்தைகள், சிலுவையின் இறுதி இலக்கை நமக்கு உணர்த்துகிறது. சிலுவை என்பது தண்டனை அல்ல, அது கடவுளின் அன்பின் உச்சக்கட்ட வெளிப்பாடு. உலகை மீட்கவே அன்றி, தீர்ப்பளிக்க அல்ல என்று இயேசு தெளிவாகக் கூறுகிறார்.

எனவே, திருச்சிலுவையின் மகிமை என்பது வெறுமனே ஒரு நினைவுச் சின்னம் அல்ல. அது, பாவம், மரணம், மன்னிப்பு, மற்றும் நித்திய வாழ்வு ஆகிய ஆழமான உண்மைகளைக் குறிக்கிறது. இது, மனிதனின் கீழ்ப்படியாமையும், கடவுளின் எல்லையற்ற இரக்கமும் மோதிக்கொள்ளும் ஒரு புள்ளியாகும். சிலுவையைப் பார்க்கும்போது, நம் பாவங்களுக்காக இயேசு பட்ட துன்பத்தை நாம் நினைவில் கொள்கிறோம். அதேசமயம், அவரது அன்பையும், நமக்கு அளித்த புதிய வாழ்வையும் நாம் உறுதியுடன் பற்றிக்கொள்கிறோம். சிலுவை ஒரு தோல்வியின் சின்னம் அல்ல, அது கடவுளின் திட்டத்தின் மாபெரும் வெற்றியின் சின்னம்.